25.06.2012 / İclal Aydın - Hiçbir Şey!!

Boş bir pazar sabahı. Elif, iki köpeği Ponçik ve Limon’u almış, “güneşli pazar gününe çıkalım hadi” diye aradı beni. Uykumun derin mi derin kuyusunda Elif’in sesi yankılandı... “Kendine gelince beni ara canım... Beni ara... Beni araaaaaa...”

Kedimiz Leylaanım bir süredir çıldırmış gibi. Hiper taşkın davranışlar sergiliyor. Sürekli pusuya yatıp üzerime atılıyor. Ki hedefi genellikle kafam oluyor. Telefonun sesiyle birlikte çılgınlar gibi bağırmaya başladı. “Miaaaav uyaaannnnn, uyaaaannnn miaaaavvv...”

Neden bu kadar yorgunum Allahım?

Uyanamıyorum bir türlü...

Önce kedimiz Leylaanım’ı susturmak gerek...

……………………………………

Leylaanım’ı sevdim, mamasını verdim...

Bilgisayarımı, telefonlarımı, not defterlerimi, kitabımı aldım.

Elif’i aradım...

Buluşma noktasını öğrendim. Yol açıktı, kuş gibi uçtum...

…………………………………

Tam kitabımın sayfalarını çevirmeye başlamıştım ki Elif, Ponçik ve Limon geldiler...

………………………………….

Gazete Vatan - 25.06.2012, Pazartesi

25.06.2012