31.05.2015 / Şule Perinçek - Sanayici Kendi Çıkarının Farkında Değil mi?

Hayvancılarla konuştuk. Onu uzun uzuun başka zaman da yazacağım.

 

Haykıran Köyü muhtarım diyor ki:

 

- Eskiden bu köyde 3-4 süt toplayan kamyon gezerdi yetmezdi... Şimdi küçük bir araba dolaşıyor o da süt satıyor!!

 

Vay vay... yüreciğim sızlıyor...

 

Yumurta, tavuk da bakkaldan...

 

Oysa bu ovalardan bereket fışkırıyor.

 

Bir yem fiyatı desteğine bakar. Aşısı, ilacı, veteriner hizmeti...

 

Oysa tersi.

 

Yakında et süt korumacılığını da kaldırmayı tasarlıyorlar.

 

Cinayet!!

 

Göreceksiniz o zaman memleketin halini.

 

Büyük sanayicimizle konuşuyoruz. Hem de en büyüklerinden biriyle.

 

Sanayici kendi çıkarının farkında değil mi?

 

Bu sistemden yana olabilir mi?

 

İçimden yanıtlıyorum. Asla!

 

Sistem öyle ki, küçüğünden büyüğüne üretene ceza veriyor.

 

“Şems”ler konumuz dışı (!)

 

Zaten üretmekten yana olan sanayicimiz de, kamu-özel ortaklı yatırımlardan yana.

 

Teşvikten yana. Teşvikin verimli olabilmesi için bölge değil, sektör teşvikli olması gerekir, diyor.

 

Hemen not tutuyoruz. Başımızın üzerine.

 

Koca Türkiye’de üç tane hayvan sağlığı lisesi varmış.

 

Not defterimiz doluyor.

 

- Çoğaltılacak!

 

Veterinerlik artık “süs hayvanı” bakımı, makyajı, saç sakal tıraşına mı indirgendi yoksa?

 

Gecenin saat üçü:

 

- Benim ciciko hapşırdı, doktor bey... üüü...

 

(Bu arada bu cicikocular hayvan sevseler gerçekten can kurban. İki ay oynaşırlar, sonra sokağa bırakırlar. Kusura bakmayın gerçek bir hayvan ve vatansever olarak çok kızıyorum...)

 

Veterinerler iş arıyor, bulamıyor. Sanayici veteriner arıyor:

 

- Kollarını sıvayıp hayvan doğurtabilir misin?

 

Burada not defterimizi yeniden açıyoruz:

 

- Üretime yönelik eğitim olacak!

 

- Tarım ve hayvancılık bölge yatılı okulları açılacak. Kooperatiflerde, tarımsal ve hayvan işletmelerinde istihdam edilecekler.

 

- Kendi cinslerimizi, bizim doğal koşullarımızla uyumlu, kalan ırkları araştıracağız, çoğaltacağız, geliştireceğiz...

 

...

 

Daha neler, neler...

 

Yerimde duramıyorum. Ankara’ya çok gidesim geliyor!!

 

Mutlaka! Mutlaka!

 

İşte o zaman anılıyorum. Neden Adana mitingimizle o kadar uğraştıklarını.

 

İşte o zaman anlıyorum, ona buna elbirliğiyle “Geç geç, barajı geç...” demelerini...

 

Bizim ise miting kürsüsüne bile çıkmamıza engel olmak istemelerini...

 

Ellerinde patlayacak!

 

Adım gibi iyi biliyorum.

 

Haydi Türkiye!

 

Kutucuların Vay Haline!

 

“Menemen Seyrek Rahvan At Yarışı”ndaydık. Türkiye’nin birçok yerinden 247 at ve jokey katıldı. Anadolu’nun en eski sporlarından. Seyretmek büyük keyifti. Menemen Belediye Başkanı Tahir Şahin’le izledik.

 

Öylesine güzel cins atlar... üzerinde eğreti durmayan biniciler... Çocukluktan o hayvanın üzerinde belli ki. İstanbul’da seyrettiklerime benzemiyordu sanki.

 

Ata sporu.

 

Atatürk de gerçekten çok seviyor atları, başka bir bağlılığı var.

 

Bence hayvanlar arasında ayrı yeri vardır. Başı dik onurlu, gerektiğinde uyumlu. Eğer usulünce söylersen söz dinleyen bir yoldaş. Akıllı mı, akıllı. Üzerinde kimi tutacağını bile ayırt edebilen!! Görüntüler belleğimizde...

 

Başkan, bir de jokey kamçısı armağan etti.

 

Esnafla, üreticiyle, çiftçiyle konuşurken parmağımı sallayayım diyordum, çıkayım o “Meclis” kürsüsüne. Hizaya getireyim oradakileri. Türkiye’nin birliği, bütünlüğü, dirliği için!

 

Şimdi artık Seyrek’ten icazet aldık.

 

Kamçımız elimizde.

 

Çok da şık. Bölücülerin vay haline! Kutucuların, gemicikçilerin vay haline!

 

……………………………………………………

 

Aydınlık Gazetesi - 31.05.2015, Pazar

31.05.2015